روزگاری بود میوه اش فتنه ، خوراکش مردار ، زندگی اش آلوده ،
سایه های ترس شانه های بردگان را می لرزاند . تازیانه ستم ،
عاطفه را از چهره ها می سترد . تاریکی ، در اعماق تن انسان
زوزه می کشید و دخترکان بی گناه ، در خاک سرد زنده به
گور می شدند . و در این هنگام بود که محمد (ص) بر چکاد کوه نور
ایستاد و زمین در زیر پاهای او استوار گردید .
بعثت رسول اکرم مبارک باد .